Η Δύναμη της Ευαλωτότητας στην Ηγεσία: Από τον Φόβο στην Αυθεντικότητα

Η Δύναμη της Ευαλωτότητας στην Ηγεσία: Από τον Φόβο στην Αυθεντικότητα

Για πολλά χρόνια, η ηγεσία συνδεόταν αποκλειστικά με τη δύναμη, την αυτοπεποίθηση και τον έλεγχο. Ένας καλός ηγέτης «έπρεπε» να έχει όλες τις απαντήσεις, να μη δείχνει αδυναμία, να κρατά απόσταση. Όμως τα τελευταία χρόνια κάτι αλλάζει — και αλλάζει ριζικά.

Η ευαλωτότητα έχει αρχίσει να αναγνωρίζεται ως μία από τις σημαντικότερες αρετές της σύγχρονης ηγεσίας. Όχι γιατί οι ηγέτες γίνονται «πιο αδύναμοι», αλλά γιατί γίνονται πιο ανθρώπινοι (Brown, 2012).

🔍 Όταν ένας ηγέτης μοιράζεται μια αδυναμία, μια αποτυχία, μια ανησυχία ή ένα προσωπικό του δίλημμα, δεν αποδυναμώνεται. Αντίθετα, δημιουργεί εμπιστοσύνη, καλλιεργεί ψυχολογική ασφάλεια και ενισχύει τη σύνδεση με την ομάδα του (Edmondson, 1999).

Η έρευνα της Brené Brown (2018) —καθηγήτριας στο University of Houston και διεθνώς αναγνωρισμένης ειδικού στην ευαλωτότητα και το θάρρος— δείχνει πως η ευαλωτότητα είναι το λίκνο της καινοτομίας, της δημιουργικότητας και της αλλαγής. Μόνο σε ένα ασφαλές περιβάλλον οι εργαζόμενοι θα πειραματιστούν αποδεχόμενοι την πιθανότητα του λάθους.

Σύμφωνα με τους George, B., Sims και P., McLean (2007), η αυθεντική ηγεσία δεν ξεκινά από κάποια στρατηγική τεχνική, αλλά από τη βαθιά κατανόηση του εαυτού. Η αυτογνωσία και η δυνατότητα του ηγέτη να παραδεχτεί τα όριά του τον κάνουν πιο αξιόπιστο, όχι λιγότερο ικανό.

Σε μια πρόσφατη μου διάλεξη στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, συζητήσαμε με μεταπτυχιακούς φοιτητές πώς η ηγεσία δεν μπορεί πια να είναι μόνο στρατηγική, επίδειξη ισχύος, θάρρος και αυτοπεποίθηση. Μίλησαν για την πίεση να φαίνονται «τέλειοι», «δυνατοί» και το φόβο να μη δείξουν τα συναισθήματά τους μπροστά σε άλλους.

Αυτό το μοίρασμα, το «σπάσιμο» της τέλειας εικόνας είναι ο πυρήνας της ευάλωτης ηγεσίας. Είναι το σημείο όπου η αυθεντικότητα νικά την επιτήδευση και όπου οι ηγέτες, αντί να παριστάνουν ότι τα ξέρουν όλα, γίνονται συνδετικοί κρίκοι, κινητοποιώντας τις ομάδες μέσα από εμπιστοσύνη, ενσυναίσθηση και συμμετοχή (Luthans & Avolio, 2003; Goffee & Jones, 2006).

Η ευαλωτότητα δεν είναι προϋπόθεση για ηγεσία. Είναι η ουσία της.

Βιβλιογραφία

• Brown, B. (2012). Daring greatly: How the courage to be vulnerable transforms the way we live, love, parent, and lead. Gotham Books.

• Brown, B. (2018). Dare to lead: Brave work. Tough conversations. Whole hearts. Random House.

• Edmondson, A. C. (1999). Psychological safety and learning behavior in work teams. Administrative Science Quarterly, 44(2), 350–383. https://doi.org/10.2307/2666999

• George, B., Sims, P., McLean, A. N., & Mayer, D. (2007). Discovering your authentic leadership. Harvard Business Review, 85(2), 129–138.

• Goffee, R., & Jones, G. (2006). Why should anyone be led by you? What it takes to be an authentic leader. Harvard Business Review Press.

• Luthans, F., & Avolio, B. J. (2003). Authentic leadership: A positive developmental approach. In K. S. Cameron, J. E. Dutton, & R. E. Quinn (Eds.), Positive organizational scholarship: Foundations of a new discipline (pp. 241–258). Berrett-Koehler.